Αντιλαμβάνομαι το ζευγάρι σαν μία δυάδα που το εγώ του κάθε συντρόφου δεν παρεμβαίνει στο εμείς αλλά φροντίζεται και φροντίζει το εμείς, την σχέση δηλαδή. Σαν δύο πέτρες που η μία λειάνει τις γωνιές της με την βοήθεια της άλλης ή σαν δύο χέρια που το ένα χρειάζεται το άλλο για να εκτελέσει κάποιες λειτουργίες αλλά ταυτόχρονα μπορεί να υπάρξει και αυτόνομο.
Πολλές φορές όμως η δυάδα των συντρόφων απομακρύνονται ο ένας από τον άλλον, από την σχέση, από τον πρωταρχικό στόχο και επιθυμία που τους έφερε κοντά και αποσύρονται στις ανάγκες του εγώ τους ή νιώθουν ότι μέσα τους μπερδεύεται η επιθυμία για ακεραιότητα και αυτονομία μέσα στην σχέση και βιώνουν ως ξένο σώμα τον σύντροφο τους ή την σχέση τους. Τότε είναι που πολλά ζευγάρια αποφασίζουν να δοκιμάσουν την μέθοδο της ψυχοθεραπείας ώστε να μπορέσουν να βρουν μαζί μία κοινή γλώσσα επικοινωνίας και τρόπους να υπάρχουν υγιώς εντός της σχέσης.
Αν θεωρήσουμε ότι οι διαπροσωπικές μας σχέσεις αποτελούν πηγή χαράς, ευχαρίστησης, ευεξίας και ευτυχίας, τότε είναι σημαντικό να προσφέρουμε σε αυτές τον χώρο, τον χρόνο και την φροντίδα όταν παύουν να λειτουργούν έτσι.
Ένα τέτοιο πλαίσιο είναι η συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία ζεύγους όπου μέσα από ωριαίες συνεδρίες, οι σύντροφοι συνομιλούν και μαθαίνουν να επικοινωνούν υγιώς και εποικοδομητικά με σκοπό η σχέση από μαρτύριο να μετατραπεί σε τροφό θετικών και ουσιαστικών συναισθημάτων.
Andreas Galiatsatos 