Καταφεύγω στην Ποίηση θα πει πως καταφεύγω στη Φύση και ξαναπαίρνω αυτό που η κοινωνική ιεραρχία μου αφαίρεσε: Την ιδιότητα του Βασιλιά της Ζωής. – Η φαντασία στην εξουσία.
Μυστικό δεν είναι εκείνο που φυλάγεται κρυφό, αλλά αυτό που από τη φύση του είναι αμετάδοτο. Όσο κι αν περιγράψουμε σε κάποιον τη γεύση του κερασιού… ποτέ δε θα μπορέσουμε να κάνουμε τον άλλον να τη νιώσει. Πρέπει ο ίδιος να δαγκώσει το κεράσι.
Ας ξεφουσκώσει επιτέλους αυτό το Εγώ κι ας ξενερώσει η έπαρση. Ας γίνουμε επιτέλους ταπεινοί. Όχι μπροστά σε ιδεολογίες, αλλά μπροστά στο Σύμπαν. Να γίνουμε ταπεινοί, δηλαδή να γίνουμε κοπριά, απ’ όπου θα φυτρώσει η Ζωή.
Κι ας θυμηθούμε ότι το καινούργιο έρχεται με τη μορφή που έρχεται… κι όχι με τη μορφή και τη βολή που επιθυμούμε!
Γιατί ο ποιητής μυείται στο ναό που έχει για δάπεδο τη Γαία και για θόλο τον Ουρανό.
Andreas Galiatsatos 