Το έργο της Τέχνης της ζωής μας καλύπτεται συχνά και πολλάκις από μικρότητες, κολλήματα, φοβίες, ενοχές, επιφυλάξεις, ανασφάλειες, τραύματα, πάθη και άλλα που το ακουμπούν, τόσο χαμηλά που παύει να ‘ναι έργο… δώρο.
Το μεγαλείο μέσα στη ζωή είναι να βλέπεις πέρα από τα φαινόμενα και για να το πετύχεις αυτό χρειάζεσαι εξάσκηση.
Για εκείνον που αθλείται, ο τελικός και πραγματικός σκοπός δεν είναι μόνο το κολύμπι ή η αίσθηση της θάλασσα, αλλά η ευεξία που αποκτά.
Όσον αφορά το διαλογισμό, σκοπός δεν είναι να μένει κανείς ακίνητος προσέχοντας πως αναπνέει, αλλά να αποκτήσει καινούργια αντίληψη της πραγματικότητας. Μεγαλύτερη θέα και ανοιχτό ορίζοντα.
Καθώς είμαστε όλοι μας διαφορετικοί, μα και ίσοι, δεν υπάρχει ένας ενιαίος δρόμος. Ο καθένας που ενδιαφέρεται για το ανέβασμα του επιπέδου ζωής, πρέπει να προσπαθήσει να ανακαλύψει το δικό του δρόμο.
Υπάρχουν όμως και κάποια κοινά βήματα:
Εφόσον η αναπνοή είναι “καθαρή”, σημαντικότατο είναι να έχεις συνείδηση της αναπνοής σου.
Μετρώντας τον αριθμό των εισπνοών και των εκπνοών μας κατά τη διάρκεια δύο λεπτών, έχουμε τη δυνατότητα να επικεντρωθούμε σε κάτι που κάνουμε. Έτσι κι αλλιώς, αυτόματα… και με αυτό τον τρόπο θα απομακρυνθούμε από τα τετριμμένα.
Andreas Galiatsatos 