
Μας δόθηκε αυτό το πολύτιμο δώρο, η ζωή, κι όμως δεν το κρατήσαμε καθαρό.
Σε όλο το πλανητικό σύστημα, μόνο ο άνθρωπος μπορεί να καυχηθεί για την ευφυΐα, τη νόηση.
Το μυαλό και οι κάθε είδους εκλογικεύσεις έπνιξαν τη φύση και το συναίσθημα της καρδιάς του, φέρnοντας τη θλίψη.
Το παραμύθι ότι ο γλυκύτατος Θεός μας αγαπάει τόσο… και μας συγχωρεί από κάθε αμαρτία αρκεί να μετανοήσουμε, ώστε να πάμε στην επόμενη αμαρτία. Τότε η “μεγάλη θλίψη” θα μας κάνει άξιους της αγάπης Του.
Εφόσον μόνο αντιμέτωποι με τη φρίκη βρίσκουμε την μεγαλοψυχία μας, εφόσον μόνο αντιμέτωποι με τον αφανισμό γινόμαστε ήρωες – μεγαλόψυχοι… τότε αυτή η φρίκη, αυτός ο πόνος, αυτό το καρκίνωμα θα μας υψώσει υπεράνω της εγωιστικής αλαζονείας μας.
Όσοι από Εμάς επιβιώσουν απ’ αυτή τη βασιλεία της Κόλασης στη Γη, θα είναι άξιοι της αγάπης του Θεού για να κατακτήσουν τον Παράδεισο. Άλλωστε ο δρόμος τη Σωτηρίας μας έχει ήδη αρχίσει.