Η Γαία της Απουσίας

Περπατώ όπως όλοι μας σε μία Έρημο! Μου φάνηκε ότι άκουσα κελάϊδισμα πουλιού…

Παρ’ όλο που μου λέει η λογική μου ότι το μυαλό μου παραφέρεται, νοιώθω υποχρεωμένος να ετοιμάσω σε αυτό το πουλί ένα Δένδρο.

Η άνοιξη της παραδεισένιας Οικολατρίας του εσωτερισμού χάνεται μέσα στα άγνωστα ρεύματα του παρελθόντος.

Κυνηγώντας τη σκιά μου (εντός) μέσα στην ίδια την ψυχή μου… είμαι ένα κυνηγός εξερευνητής του θνητού… καθώς τα νυχτοπούλια τραγουδούν στ’ αυτιά μου και ξεγελιούνται τα πιστά σκυλιά.

Πέταξαν μέσα μου τόσα δαιμονισμένα παρασιτικά “εγώ”. Το δάσος που τα κυνηγώ είναι ο λαβύρινθος με τις σκιές και του φόβους μου, τα πάθη και τις εμμονές μου.