Η ιερή συνήθεια

Υπομονή, επιμονή, διάρκεια και αγάπη.

4 βασικές αρμονίες που απαιτούνται να υπάρχουν ως πολεμοφόδια στη φαρέτρα μας. Όταν μας συμβεί ένα δυσάρεστο περιστατικό, ο νους μας στρέφει την προσοχή του, κατ’ αποκλειστικότητα σε αυτό (συνήθως). Κάτι τέτοιο όμως μας οδηγεί σε απαγκίστρωση, από όλες εκείνες τις καθημερινές μας συνήθειες, οι οποίες είναι ιερές και αναγκαίες για τη ζωτικότητα της ύπαρξης μας.

Τι ορίζουμε όμως ως ιερή συνήθεια;

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, πρέπει να ανατρέξουμε στον εσωτερικό μας κόσμο, να αναζητήσουμε τι μας δομεί, τι επουλώνει τις πληγές μας και τι μας στηρίζει.

Είναι μία αστείρευτη πηγή ενέργειας. Μία μεγάλη επένδυση ζωής. Ύπαρξης.

Οπότε ασχέτως των εμποδίων που μπορεί να προέρχονται από το εσωτερικό ή εξωτερικό περιβάλλον, από γιορτές ηδονές και χαρές, από θριάμβους ή ήττες, η ιερή συνήθεια πρέπει να παραμένει ως έχει.

Η ιερή συνήθεια διαφέρει στον καθένα από εμάς. Για κάποιους είναι η προσευχή, ο διαλογισμός, η γιόγκα, η φιλοσοφία, η ψυχοθεραπεία, η ολοτροπική αναπνοή, η γυμναστική, η πεζοπορία ή η ανάγνωση.

Οι ενδεχόμενοι ορισμοί είναι άπειροι. Ωστόσο η ουσία παραμένει ίδια. Όποια κι αν είναι η ιερή μας συνήθεια, πρέπει να υπάρχει υπομονή, επιμονή, διάρκεια και αγάπη.

Ως αγάπη ορίζουμε τη συναισθηματική επένδυση, ώστε αυτή η συνήθεια να μη γίνει μία ψυχαναγκαστική πειθαρχική νόρμα. Αυτό είναι κόκκινη γραμμή, διότι αν γίνει κάτι τέτοιο, θα έχουμε απλώς μία επιπλέον αγγαρεία να βαραίνει την καθημερινότητά μας.

Στόχος μας είναι να βρούμε μία άγκυρα που θα μας επιτρέψει να μη μας παρασύρει το κύμα, όταν οι άνεμοι δεν είναι ευνοϊκοί. Ωστόσο αυτή η άγκυρα δεν πρέπει ποτέ να μας εμποδίσει από το να συνεχίσουμε το “ταξίδι” μας. Οφείλουμε να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά και να αναγνωρίζουμε τις μεταβάσεις στην καθημερινότητα μας.

Άλλωστε, από μωρά κιόλας, ανά περιόδους μεταβαίνουμε και προσκολλόμαστε σε διαφορετικά “αντικείμενα”. Το στήθος της μητέρας θα γίνει μπιμπελό και το μπιμπερό θα γίνει φρουτόκρεμα. Η πιπίλα του μωρού θα γίνει ένα αρκουδάκι. Το αρκουδάκι θα γίνει ένα βιβλίο. Το βιβλίο – ποδήλατο. Το ποδήλατο – φίλος. Μεταβάσεις άπειρες υγιείς. Διότι οι συγκεκριμένες είναι εξελικτικές μεταβάσεις.

Αν δούμε ένα εξηνταπεντάχρονο να έχει ακόμη την πιπίλα του ή τον αρκούδο αγκαλιά, καταλαβαίνουμε ότι κάτι μέσα του έμεινε στάσιμο. Έτσι, η ιερή συνήθεια δεν είναι κάτι παγιωμένο ή μόνιμο. Ενδέχεται να εξελιχθεί και να μεταβεί σε κάποιο άλλο στάδιο.